Albardhë, bashkëatdhetarët e mi
Që keni të njëjtët emra nën një mbiemër
Por nuk jemi nga i njëjti zjarrE nga i njëjti hi
Dhe gjaku që kemi në dejë
S’na vjen nga e njëjta zemër
Dhe as ushqehet nga i njëjti gji
Ne asnjëherë nuk e refuzuam dorën e shtrirë
As ua kemi me hile
Aty-këtu jemi bërë edhe pjestarë fisi
Për një jetë më të mirë
Në këtë tokë bujare e të bekuar
Me djellë, ujë e pjellori
Besimin e patët të lirë
Varret mi rrethonit me harlikë
Tek koka vendosnit një gurë shtufi
Deri sa përziem shtëpitë
Por ju kurrë su bëtë rrënjët dhe as rrathët
E këtij trungu të madh lisi
Që sa herë ju kap inati e zë dufi
Valën ja vini e ja thani krahët
E mbi të tregoni natyrën tuaj
Dhe bukën e dhënë mohoni nën hijen e tij
Se nuk qenkemi të një fare e të një brumi
E pafund e zgjatni listën e ndaluar
Për të s’ju zë vendi-vend e as gjumi
Dhe përsëri gjakun se bëni dot ujë
Se gjakun e doni ashtu të thartuar
Gjith’andej na e bëni me gisht
Lirinë t’na vrisni e t’na ndryni
Dhe sa herë ne biem ligsht
Për ju më vlerë ka majmuni
Nën një djellë ngrohemi dhe jetojmë
Pa qënë aspak borxhli
Dritën e djellit doni t’na zini
Për hobi hënën adhuroni
Femrën s’ma doni për familje
Vetëm për harem e orgji
Gjakun e keni të ftohtë Këtë gjë mirë e dini
Dhe gjithënjë rastin ma ruani
Me gjithë besim e me gjithë bindje
Që burrat t’mi vini në hellë
E gratë t’mi mbysni në lindje.

Nga: Preng Molla
Francë, 30. 04. 2021

MEDIA INDEPENDENT